Met meer dan 230 km langs de Nederland-Duitse grens in de benen, komen we dan nu toch eindelijk ‘los’ van ons landje en trekken we oostwaarts, Duitsland in. Tenminste, als we de 54 km die we gepland hebben voor dit weekend met succes voltooien. Zonnig weer in de verwachtingen, dus dat zit wel goed. Nu komt het aan op ons uithoudingsvermogen. De etappe van Geilenkirchen naar Aken is maar liefst 31 km en dat is best wel veel. Maar het vooruitzicht te dineren op een terras aan de voet van de bekende Domkerk in het hart van de stad is een extra stimulans. Op pad op de E8, richting de Eifel!

…

De Wurm, hier nog een strakke streep

…

Langs de Wurm

Eindigde de etappe in Geilenkirchen de vorige keer al met een paar kilometers langs de Wurm, vandaag is dat opnieuw onze leidraad. Het smalle riviertje is op heel wat plekken strak getrokken tot een kanaaltje, terwijl op andere plekken de natuur meer de ruimte krijgt. Het smalle stroompje kabbelt op de meeste plaatsen rustig voort, om dan plotseling met wat verval verder te ruisen. Het zijn die plekken waar het ’t leukst is om de waterkant op te zoeken en te pauzeren.

…

Een van de schildpadden op de brug in Rimburg

…

Bruggen slaan in een gespleten dorp

De Wurm (of Worm) vormt in het zuiden van Limburg een stukje de letterlijke grens tussen Nederland en Duitsland. Dat dat niet altijd zo is geweest zie je goed in Rimburg. Het pittoreske dorp is letterlijk in tweeën gespleten door de rivier. Sinds de huidige landsgrenzen ligt een deel (het kasteel) in Duitsland en een deel (het dorp) in Nederland. Met aan weerszijden twee door het stromende water aangedreven molens en een stenen brug die de oevers verbindt. Om de goede samenwerking in de regio te onderstrepen, werd in 2008 besloten de bruggen over de rivier kunstzinnig te verfraaien. In Rimburg werden twee grote bronzen schildpadden geplaatst. De samenwerking moet dan wel te voet of per fiets gebeuren, want auto’s kunnen er daardoor niet meer langs. De beelden staan vandaag onverzettelijk te pronken in de zon.

…

Bijkomen in stijl

…

Doorbijten

Een van de andere bruggen over de Wurm, vlak voor Herzogenrath, is afgesloten voor alle verkeer, ook voor voetgangers. In Nederland is dan meestal keurig een alternatieve route uitgestippeld, maar hier moeten we zelf onze weg zien te vinden. Via een industrieterrein lopen we het stadje binnen. De waterflessen zijn bijna leeg, dus op zoek naar een terras. Twee Radlers (0%!) de man lessen de grootste dorst, de flessen vul ik op het toilet bij. Gewapend met 2,5 liter vers water stappen we voort. En hoewel de bossen weer verkoeling brengen, begint de vermoeidheid toe te slaan. De bankjes onderweg gebruiken we steeds gretiger, van wankele houten plankjes tot een heuse chaise longue van keihard (jammer!) beton. Tegen de tijd dat we de rand van Aken bereiken, overwegen we serieus om een bus te pakken naar het centrum. Maar ja, echte wandelaars zetten door. ‘Nog maar drie kilometer joh!’

…

Wijnfestival aan de voet van de Dom

…

Wijnfest in Aken

Groot is de trots als we dan toch de Dom te voet bereiken, in plaats van per bus. Maar dat geplande dinertje op het plein kunnen we op onze buik schrijven. Denk je bij Duitsland misschien eerder aan de Bierfesten, dit weekend is er een mega-wijnproeverij-feest in de binnenstad van Aken. En wij bevinden ons dus in het bruisende hart daarvan. Nu is wijn ook lekker, maar bier lest de dorst beter en twee pleintjes verderop is het een stuk rustiger. Op het terras van een Grieks (!) restaurant lessen we de dorst en verslinden een gyros-schotel. Lopen maakt ook hongerig! Tevreden gaan we op zoek naar het hotel, om weg te zakken in een zacht bed en een diepe slaap.

..

…

Eifel, hier kommen wir!

Verfrist en enigszins verstijfd wandelen we de volgende dag Aken uit. Vanaf hier zijn we dan eindelijk ‘verlost’van de Nederlandse grens. Niet dat het niet mooi is in de grensstreek, maar na 230 km willen we nu dan toch wel echt Duitsland intrekken. Vandaag zouden we de noordrand van de Eifel moeten kunnen bereiken. Onderweg treffen we  een paar lang-orige vrienden die nieuwsgierig kijken wat we komen doen op hun rustige landweggetje. Je weet tenslotte maar nooit of er een appel in die rugzak zit….

….

Zicht op een oud spoorviaduct

Heuvels

We zien het landschap langzaam veranderen. De eerste serieuze heuvels verschijnen. We wandelen onder een oud spoorviaduct door dat een vallei overbrugt. Daarachter is de eerste echte klim, via een lange trap omhoog. Een oma met een hondje loopt voor ons uit. Verrassend snel, die laat hier zeker vaker haar viervoeter uit. Koud was het al niet en voordat we boven zijn, plakt mijn t-shirt aan mijn rug en rugzak. Maar het uitzicht dat we dan gepresenteerd krijgen, maakt een hoop goed. Het kan niet missen; dit is de Eifel!

De afdaling direct erna gaat wat meer glooiend en brengt ons terug naar de rand van de bewoonde wereld.

…

Kloosterkerk aan de rand van Kornelimünster

…

Pleisterplaats

Na dertien kilometer bereiken we Kornelimünster, een prachtig op-en-top-Duits stadje. Vakwerkhuisjes, monumentale gevels, een megalomaan Benedictijner klooster en fraai dorpsplein waar de hanggeraniums van de vensterbanken naar beneden golven. Cafeetje in het voormalige treinstation, een ijssalon op het dorpsplein, een supermarktje voor de hongerige wandelaar, aan alles is gedacht. Niet geheel toevallig begint hier de Eifelsteig, het langeafstandspad dat maar liefst 313 km door de heuvels van de Eifel slingert. De Eifelverein beheert en markeert die route uitstekend en heeft bovendien de moeite genomen ook andere paden aan te leggen en beheren. Vanaf hier ruilen we de wat onbestemde X van de E8-markering in voor de markering van de ruim 150 km lange Krönungsweg, die ons naar Bonn gaat brengen!

…

…

Alles klar!

Vanaf Kornelimünster wandelen we nog eens ruim ruim zes goed gemarkeerde kilometers naar Mulartshütte, een gehuchtje met bushalte, waar we de auto hebben neergezet. Helaas bij de verkeerde bushalte, zo blijkt, want we moeten nog ruim 2 km aflopen om bij het door ons bedoelde eindpunt te komen. Dat is geen straf, want het is hier bosrijk, groen, glooiend en rustig. Bovendien is de 23 km van vandaag een peulenschil vergeleken met de 31 km van gisteren. Ons weekendje E8 heeft ons via Aken tot aan de rand van de Eifel gebracht en daar zijn we erg tevreden mee. Nog maar 150 km naar Bonn (en iets meer dan 4.000 km naar Polen)!

…

Praktisch

Na het Grote Rivierenpad in Nederland (van Hoek van Holland naar Kleve, 250 km) zijn we begonnen aan het eerste Duitse deel van de E8. Dat beslaat alleen al in Duitsland zo’n 1.500 km. De route gaat daarna verder via Oostenrijk, Slowakije en Polen. Tot en met Polen ben je ruim 4.500 km onderweg. Er wordt nog gewerkt aan de rest van de route die dan via Oekraïne, Bulgarije en Roemenië naar Turkije  moet doorlopen. Hoe ver we gaan komen, zien we wel. Voorlopig zijn we afhankelijk van weekendjes – en later wellicht weekjes – om verder te wandelen.

…

Kaart van het E8-traject

…

Meer lezen over de E8?

Impressies van onze eerdere wandeldagen op het Duitse deel van de E8 vind je hier.