Vanaf zeeniveau naar een bergdorp wandelen, dat kan een flinke uitdaging zijn, zeker in het Middellandse Zee-gebied. Maar, het is voorjaar, de bloemen bloeien en de temperatuur blijft steken op een aangename 23 graden. En dus gaan we op weg van Loutra naar Agia Paraskevi. Beide gelegen op het zuiden van Kassandra, de eerste van de drie vingers (of schiereilanden) die samen Chalkidiki vormen. Normaal gesproken is dit de drukste van de drie vingers, maar in mei valt daar nog maar weinig van te merken. Ook hier hebben we het landschap vrijwel exclusief voor onszelf.
…
Gewoon een beetje voor je uit staren, heerlijk!
…
Aan de waterkant
Het fijne van starten op zeeniveau is dat je eerst heerlijk even kunt rond hangen aan de kust: rotsen beklimmen, schelpen zoeken, stenen in het water gooien en alle andere dingen die je doet als je op een Grieks strand bent. Nog even die klim naar hoger gelegen delen van de wandeling uitstellen en alvast een beetje mijmeren over waar je straks in het water gaat liggen. Als je dat al doet, want dat is nog behoorlijk fris zo in het voorjaar.
…
Kust en kuuroord bij Loutra
…
Op weg naar Agia Paraskevi
We zijn onze wandeling begonnen vrijwel direct naast het Loutra Thermal Bad & Spa. Dat is een voormalig kuuroord, gebouwd rond een natuurlijke zwavelbron. Anno nu is het een modern wellness-complex, maar eerlijk is eerlijk: als je er langs loopt ruikt het toch naar zwavel. Het ligt spectaculair op een klif, met uitzicht op zee. Het eerste stuk van onze wandeling richting Paraskevi biedt mooi uitzicht over de zuidwestkust van Kassandra. De zee is rustig vandaag en kleurt lichtblauw bij de witte stranden. Je schijnt hier soms zelfs in de verte dolfijnen te kunnen zien. Vandaag niet, wij moeten het doen met de bloemen die uitbundig kleur geven aan het verder zo groene landschap dat hoofdzakelijk uit bossen en velden bestaat.
…
Ossetong, vieze naam voor een mooi plantje
…
Geur en kleur
De brem kleurt de hellingen geel en hult ons in een zeepachtig geurtje dat ons zo’n beetje de hele klim vergezelt. Klaprozen, gele margrieten, witte kamille en nog heel veel andere bloemen waarvan ik de naam niet eens weet staan vol in bloei. Vlinders fladderen over het pad, het lijkt wel een ‘sprookje’. De realiteit is wel dat we zo’n 240 hoogtemeters moeten overbruggen en dat we regelmatig even stoppen om af te koelen. Dat biedt dan wel weer tijd om beter om je heen te kijken. Er zijn maar weinig echt blauwe bloemen (de meeste zijn paars), ik ken alleen korenbloemen (of een geverfde tulp). Maar nu zie ik er toch echt een die intens blauw is. Het blijkt een Anchusa azurea te zijn, die bij ons de niet-charmante naam Ossetong draagt, zo lees ik ’s avonds in de Griekse plantengids. Weer wat geleerd!
…
Zicht op Agia Paraskevi
…
Bestemming in zicht!
Na ruim twee uur over de hellingen te hebben rondgestruind krijgen we zicht op Agia Paraskevi. Dat blijkt een rustig bergdorpje te zijn, waar maar weinig toeristen terecht komen, zo zien we als we op een bankje op het dorpsplein neerploffen. De reden is al net zo banaal als simpel. Het dorp ligt net buiten de rondweg die het schiereiland omcirkelt en ja, daar sla je natuurlijk niet vanaf… Gemiste kans, want het is een prachtig gelegen, slaperig dorp, met een mooie kerk en dito huizen. En ook nog een taverna die gewoon open is! Een koude cola is zo naar binnen geslagen.
…
Interieur van de Agia Triada kapel
…
Dalen maar!
De terugweg naar Loutra loopt eveneens over glooiende, onverharde landwegen waar je geen mens tegenkomt. Alleen glooien die nu overwegend naar beneden en dat loopt toch net iets gemakkelijker. Voortvarend stappen we een half uur voort en stuiten dan op een kapel die half verscholen ligt tussen een paar grote bomen. Heel eerlijk gezegd ziet het er meer uit als een schuurtje, maar het kruis op het dak wijst op iets anders. Het blijkt de Agia Triada kapel te zijn. Na enig gemorrel aan een schuif gaat de deur open. Van binnen oogt het op zijn Grieks: enerzijds rommelig en beetje vies (lege plastic flessen, een emmer verf, bladeren op de vloer) en anderzijds lieflijk en in gebruik, met brandende kaarsjes, tientallen afbeeldingen van heiligen en een fris roodfluwelen gordijntje. Allemaal in the middle of nowhere, of in ieder geval midden in het bos en boerenland. Mooi!
…
Fijn uitzicht na een lange wandeling
De zee roept
Nog een uurtje doorlopen langs de kleurrijke velden en een wat steilere afdaling – langs een nijdig blaffende hond, dat dan weer wel – bereiken we Loutra. Een mini-badplaatsje waar de eerste taverna’s net open zijn gegaan. De mooiste liggen aan zee en het terras loopt naadloos over in het smalle zandstrand. Nog maar weinig toeristen, dus de strandbedjes hebben we voor het uitzoeken. En hoewel het nog een paar 100 m is naar de auto, bezwijken we toch voor de verleiding van een verkoelende duik en een koud biertje. Het water blijkt inderdaad koud, maar o wat is het heerlijk om het wandelzweet en -stof eraf te spoelen. Het Griekse bier smaakt ook vertrouwd lekker.
…
Tevreden met onze tocht besluiten we dat Loutra toch wel een heel aangename verrassing is. En aan deze kant ruikt het niet eens naar zwavel. “We love Life, We love Loutra” staat er bij de entree van het dorpje op een muur gekalkt. Nou, we too!!
…
Praktisch
We zijn in Chalkidiki om een nieuwe wandelgids te maken voor de regio, die bestaat uit een deel van het vaste land en de schiereilanden Kassandra, Sithonia en Athos. Dit zal wandeling 12 worden. In september gaan we nog een keer terug om nog een paar routes te wandelen en beschrijven. Als alles volgt plan verloopt, verschijnt de gids in januari 2020. Kijk tzt op onze website www.onedaywalks.com voor nieuws over het verschijnen van de gids. Op onze Facebookpagina www.facebook.com/OneDayWalks kun je foto’s van de eerste wandelingen die we hebben gemaakt bekijken.
…
Meer lezen over wandelen in Griekenland?
Polygiros: langzaam door de bergen van Chalkidiki
Gluren bij de buren: de kloosters van Oros Athos
Kaap Paliouri, de zuidpunt van Chalkidiki
Geef een reactie