Het gierende geluid van een pruttelende motor die zijn beste tijd al lang geleden heeft gehad horen we al van verre aankomen. Toch zijn we nog verrast als het voertuig de bocht van de verder zo stille asfaltweg komt om gescheurd. Een heuse pick-up driewieler met brommermotor komt recht op ons af. Met twee handen aan het stuurtje manoeuvreert de bestuurder zijn vehikel naar de kant van de weg, met een vriendelijke knik naar ons. Hikkend vervolgt hij zijn weg richting Orthonies. Welkom in het binnenland van Zakynthos, waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan.
..
Panagia Spiliotissa
…
Orthonies
Het was even zoeken, maar Orthonies, het beoogde startpunt van onze wandeling van vandaag, ligt dan ook wat van de ‘doorgaande weg’ af. Die stelt op zichzelf al niet veel voor, maar de smalle weg die omhoog loopt naar het dorp is zonder meer pittoresk te noemen; nu maar hopen dat we geen tegenliggers tegenkomen… Dat gebeurt niet, want het is al tegen de middag en heel Orthonies lijkt te slapen. Op het dorpspleintje is geen mens te zien, alleen een hond ligt te slapen in de schaduw en doet even een oog open, om snel weer verder te snurken. De lokale taverna is dicht en winkels zijn er niet. Gelukkig hadden we al eerder proviand ingeslagen. We gaan op weg naar Panagia Spiliotissa, het klooster dat ruim 2 kilometer buiten het dorp ligt.
…
De kloostertuin
…
Verrassing
Kort na de ontmoeting met de ronkende driewieler slaan we af en volgen de dalende weg die ons naar het klooster brengt. Ooit was dit een bloeiende kloostergemeenschap, maar steeds minder mannen voelen zich geroepen de aardse geneugten af te zweren voor een leven in dienst van de Heer. Nu is het kleine klooster nog maar een paar weken per jaar bewoond. Helaas voor ons zit het nu potdicht. We lopen er omheen en ontdekken er achter een wuivend graanveld, met klaprozen en de ruïne van een molen, midden in een groene vallei. Het veld nodigt uit om doorheen te stampen, maar wellicht groeit hier toch de oogst van een lokale boer (die man van de driewieler?), dus laten we de boel maar niet vertrappen.
…
Vandaag is rood
…
Klaprozen
Bij het klooster eindigt weliswaar de verharde weg, maar direct links ernaast begint een onduidelijke landweg. Die voert ons al snel langs een zee van klaprozen, het lijkt wel een opiumkwekerij. Onze weg daalt langzaam maar zeker en slingert zo een vallei in. De landbouwlandjes maken plaats voor struiken en wilde bloemen die veel bijen en andere zoemers trekken. Nog niet eerder zagen we op Zakynthos de struiken zo heen en weer bewegen van nectar zoekende bijen. Op de heuvels waar de vallei doorheen slingert, staan nauwelijks bomen. Waarschijnlijk heeft hier een aantal jaren geleden een ferme brand gewoed.
…
Nog meer kleur
…
Ver weg van de bewoonde wereld
Na zo’n 1,5 km bereiken we de bodem van de vallei en volgen we de smalle landweg die aan de andere kant weer voorzichtig omhoog loopt. Ook hier is het oorverdovend stil. Weliswaar wandelen we nu langs een paar boomgaarden en wat akkertjes, maar nergens is een mens te bekennen. Gedurende twee kilometer stappen we voort door een soort niemandsland, alleen vergezelt door het geluid van krekels en vogels. Dan komen we langzaam weer in de bewoonde wereld, althans als je een asfaltweg als een teken daarvan beschouwt. Even verderop staat een kapel langs de weg en slaan we af op een asfaltweg die zo smal is, dat hij bij ons in Nederland tot fietspad bestempeld zou worden.
…
Meters maken, terug naar Orthonies
De weg voert richting het dorpje Anafronita, maar even daarvoor kiezen we een betonweg die al snel overgaat in steenslag en verderop door het groen slingert. Soms even zoeken, maar door afslagen te negeren en op de splitsingen het juiste pad te kiezen, komen we na ruim een kilometer weer uit op een weg, recht tegenover een taverna! Ook dicht…. Inmiddels hebben we er zo’n 10 km op zitten en een verkoelend drankje zou er best in gaan. Maar goed op lauw water kom je ook een eind. Na nog een uurtje lopen komen we via de andere kant het dorp weer binnen, waar het nog steeds erg stil is. De hond is vertrokken, de taverna nog steeds dicht. Wat een contrast met sommige andere plaatsen op dit eiland, waar de toeristen elkaar soms letterlijk opzij duwen voor het mooiste uitzicht en de beste selfie.
…
Het meest gefotografeerde uitzicht van Zakynthos
…
Naar het scheepswrak
Nu we het dan toch over toeristische attracties hebben… Zo’n 15 km van deze wandeling vandaan ligt het meest gefotografeerde uitzicht van Zakynthos. Vanaf de kliffen boven Navagio beach zie je de resten van een scheepswrak dat hier in 1982 aanspoelde nadat het schip twee jaar eerder was vergaan. Het strand is niet te voet bereikbaar, alleen met een boot kun je er komen. Bovenop de rotsen is inmiddels een klein uitzichtplateau gebouwd waarvandaan je het wrak, of wat er van over is, kunt zien liggen. Twee jaar geleden viel hier nog een toerist naar beneden, bij een poging om de ultieme selfie te maken. Het is inmiddels einde van de middag en niet zo heel druk. Geduldig wachten we tot we ook even over reling naar beneden kunnen gluren. En eerlijk is eerlijk: het levert een prachtig plaatje op, zo’n roestig wrak dat afsteekt tegen de witte rotsen en het azuurblauwe water. Check: ook weer gezien! Morgen weer wandelen?
….
Praktisch
Dit is wandeling 12 uit Wandelen op Zakynthos, een gids met 16 rondwandelingen op dit Griekse eiland. Kijk op de website www.wandelenopzakynthos.nl voor meer informatie. Daar vind je ook de beschrijving van een andere wandeling uit deze gids. Direct bestellen kan natuurlijk ook. Ga daarvoor naar onze webshop.
Geef een reactie