Zo’n zes kilometer ten westen van Rhodos ligt het kleinste bewoonde eiland van de Dodekanesos: Chalki. Met zijn ongeveer 28 km2 en slechts 300 permanente inwoners is het een bestemming die overspoeld wordt door toeristen. Sterker nog: er is maar plaats voor zo’n 500 bezoekers in de beschikbare hotelbedden. Maar een dagje Chalki is ook een goede optie, met de boot vanaf Rhodos ben je er in een uurtje. Dompel je onder in de rust van dit rustige eilandje.

 

 

 

Het is even puzzelen om er te komen, zeker buiten het hoogseizoen. Dan gaat er maar twee- à driemaal per week een boot naar Chalki. De een vanuit Rhodos-stad, de ander vanuit Kamiros Skala. Logischerwijs gaan de meeste boten in de ochtend vanaf het eilandje naar Rhodos toe, voor de mensen die op Rhodos werken. En ‘s avonds weer terug.

Maar wij willen een omgekeerd reisschema, want we gaan een dagje de kleine buur verkennen. Uiteindelijk blijkt er op zondag een ochtendboot vanuit de haven van Kamiros Skala te vertrekken om 09:00 uur. Chalki here we come!

 

 

Met de boot naar Chalki

Varen over de Egeïsche Zee is al een uitje op zich, zeker als het weer een beetje rustig is. De zee is spiegelglad vandaag en we genieten dan ook aan dek van onze kleine ferry van het weidse uitzicht. In de verte zien we een hoge klomp steen in het water liggen en na zo’n 50 minuten ontdekken we dat dat onze bestemming is. Wat ziet dat eiland met zijn bergtoppen van meer dan 500 meter hoog er ongenaakbaar uit!

Naarmate we dichterbij komen wordt ook het haventje van Nimborio, het enige dorp/stadje van het eiland, zichtbaar. Het is gebouwd in de monding van een vallei die zich tussen twee bergtoppen door een weg naar de ze zee zoekt. In de haven liggen een paar zeilboten, wat kleine vissersbootjes maar verder heerst er hier de zondagsrust. Op het terras van een taverna zitten twee mensen en wij schuiven aan voor een kop koffie. Afgaande op het landschap kan onze verkenningstocht wel eens pittig uitvallen qua klimwerk. Cafeïne is een welkome bron van wat extra energie.

Mooi Nimborio

Als eerste verkennen we het stadje dat de afgelopen decennia liefdevol is gerestaureerd. Ooit was de bevolking van Chalki relatief welvarend. Zij waren de eerste sponsduikers van Griekenland en dat bracht aardig wat geld in het laatje. Maar daar kwam de klad in toen op ander eilanden, zoals Simi, een nog veel levendigere sponzenhandel op gang kwam. Chalki verloor zijn positie als marktleider en veel andere bronnen van inkomsten waren er niet. Door armoede gedwongen vertrokken heel wat inwoners rond het midden van de 20ste eeuw naar Rhodos om werk te zoeken in de opkomende toeristenindustrie. Of nog verderop.

Inmiddels is het tij weer een beetje gekeerd en weten rustzoekende buitenlanders het eilandje ook te vinden. Daarnaast hebben heel wat families met roots op het eiland weer een huis op het eiland. Zo is de levendigheid en welvaart weer teruggekeerd. En vermoedelijk zitten de bewoners van Chalki ook niet te wachten op meer toeristen en drukte op hun eiland.

 

 

Ridders van Rhodos

In de verte zien we, op een bergtop, de ruïne van een Johannieter-burcht. De ridders die in de 14de eeuw zich vestigden op Rhodos om de oprukkende islam in de oostelijke helft van het middellandse zeegebied te bestrijden, bouwden ook op het buureiland een burcht. Hier vandaan hadden ze goed uitzicht over de zee en kon met behulp van vuur gecommuniceerd worden met de ridders op Rhodos.

We besluiten er naartoe te wandelen. Aangezien er hier geen wandelpaden zijn, is de stoffige verharde weg de enige manier om er te komen. Dat is geen bezwaar, we komen op de uur durende tocht naar de burcht geen enkele auto tegen. Dat is op zich ook logisch, want na de burcht gaat de weg onverhard verder langs de hellingen naar …  niks! Afgezien van een paar verspreide huizen is er verder niet zoveel te bekijken op Chalki. De stranden van het eiland zijn alleen met een boot via de zee te bereiken. De begroeiing is hier ook al zeer spaarzaam, verwacht aan de andere kant van het eiland geen uitgestrekte bossen. Steen, steil met bijpassende begroeiing, dat is het decor van Chalki.

 

 

Het gebrek aan rijke natuur wordt dan wel ruimschoots gecompenseerd door het adembenemende uitzicht vanaf de ruïne van de burcht. Enerzijds doordat we even moeten bijkomen van de pittige klim langs de weg en over de trappen naar de burcht. Anderzijds doordat je hier 360 graden uitzicht hebt over het eiland en de zee. We zien Rhodos liggen aan de ene kant en aan de andere kant ontwaren we de contouren van Tilos. De ruïne zelf is niet veel meer dan een gerestaureerde muur en een deel van wat waarschijnlijk de voet van een toren is geweest. Dat maakt niet uit, het idee dat hier al in de 14de eeuw werd wachtgelopen (en hopelijk ook een beetje werd genoten van het uitzicht) spreekt tot de verbeelding.

 

 

Terug naar de zee

Op de terugweg naar beneden nemen we ook een kijkje bij Chorio. Dit was tot begin vorige eeuw het hoofdplaatsje van het eiland, voordat de inwoners vertrokken naar de waterkant en daar Nimborio. Nu is er niet veel meer van over dan een paar treurige ruïnes, deels overgroeid. Wel is iets buiten het dorp een kleine kapel gerestaureerd. De witte verf en het rode dak steken schril af bij de overwegend zandkleurige rotsen.

De temperatuur loopt inmiddels aardig op en de verkoeling van de zee lokt. Die is het best bereikbaar bij de Pontamos-baai, waar we langs lopen op de terugweg naar Nimborio. Daar wordt in de haven ook gezwommen, maar dan wel vanaf de kades en de rotsen. Pontamos heeft een klein maar fijn zandstrandje, zelfs met een paar stretchers en parasols en een taverna. Het water in de baai is rustig en al snel liggen we languit in het verkoelende water. Want dat is ook een van de fijne dingen van zo’n dagtochtje: er is tijd genoeg om na onze wandeling van 7 km bij te komen op het strand of op een terras in de haven. De boot gaat immers pas om 17:00 uur terug!

 

 

Feeërieke sfeer op Chalki

Achter de haven zijn wat olijfbomen en oleanders aangeplant en we ontwaren tussen de stenen ook wat wilde bloemen, waaronder fel-paarse riddersporen. Aan de andere kant van de baai steekt een kerktorentje boven de begraafplaats uit, waar we na twee uur lummelen op het strand en in de zee ook nog even een kijkje nemen. Het blijkt een buitengewoon fraaie plek te zijn, gelegen aan zee. Het blauwwitte kerkje glans in de middag en geeft een feeërieke sfeer aan deze stille plek vol herinneringen.

Rust is het thema van deze zondagswandeling en ook in het haventje heerst dat nog steeds. Twee toeristenwinkeltjes hebben hun deuren geopend, maar ook daar is het niet bepaald dringen in de winkel. Natuurlijk verkopen ze hier sponzen, maar ook kleedjes, ansichtkaarten en andere gebruikelijke souvenirs. Behalve de sponzen zien we niet iets “typisch” van Chalki, de sneeuwbal met daarin een ezel en “Chalki” op zijn kleedje komt waarschijnlijk uit China. Maar, zo besluiten we op het terras waar we op de boot terug naar Rhodos wachten, het beste wat je meenmeent van Chalki is het gevoel dat je op een plek bent geweest waar maar weinigen komen. Griekenland voor fijnproevers!

 

Praktisch

Dit is Wandeling 16 uit Wandelen op Rhodos, een gids met 19 wandelingen op Rhodos en 1 op het nabij gelegen Chalki. Kijk voor meer informatie op onze website. De gids direct bestellen bij ons kan natuurlijk ook. Ga daarvoor naar onze webshop.

Verantwoording

Dit artikel verscheen in het lentenummer 2024 van Griekenland Magazine.

Tekst: Paul van Bodengraven

Foto’s: Marco Barten

 

Meer lezen over wandelen op Rhodos?

Bekijk dan deze blogs:

Archangelos: Rhodos op zijn Grieks

Van Lardos naar Asklipio: bossen, beken en kikkers

Naar het Moni Thari klooster bij Laerma

Lindos per ezeltaxi, of toch liever te voet!

Wandelen bij de Antieke stad Kamiros

Kritinia: wandelen op ‘rustig-Rhodos’

Opnieuw Apolakkia, het landelijke zuiden van Rhodos

Salakos: Wandelen in het groene hart van Rhodos

Echte ridders komen van Rhodos